‘Als je nieuw bent, weet je niet meteen hoe alles hier gaat’

Francis Maria: ‘Rond ons huis in Curaçao staat een hoge muur. Ik zat daar als jongen graag op, samen met mijn vrienden. Op een dag spring ik eraf, waarna ik last heb van mijn been. Gaat wel over, denk ik. Maar de pijn blijft en wordt heftiger. Eerst naar de dokter, dan naar het ziekenhuis. Daar constateren ze dat ik botkanker heb. Ik moet binnen een week naar het ziekenhuis in Nederland, anders overleef ik het niet.’

De operatie

Francis is 11 als hij hartje winter in 2006 naar Nederland vliegt. Voor het eerst, samen met zijn moeder, verrekkend van de pijn. In het Leids Universitair Medisch Centrum krijgt hij direct chemo. Kort na zijn twaalfde verjaardag ondergaat hij een zes uur durende operatie, waarbij zijn rechterbeen tot boven de knie wordt afgezet.

‘Toen ik uit narcose wakker werd, zei ik: ik wil mijn been zien. Ik was niet verdrietig. Ik was juist blij dat ik van de pijn af was. Ik belde mijn oma in Curaçao en zei: ik ben goed. Mijn moeder, mijn zussen – iedereen moest huilen. Maar ik kon sterk zijn dankzij de kracht van God.’

Blijven in Nederland

Een lange revalidatieperiode volgt. Aan het eind van dat jaar is hij terug op Curaçao. In zijn korte broek loopt hij naar school. Lachend, trots op zijn prothese. In de periode daarna gaat Francis om de drie maanden terug naar Nederland voor controle. Hij sport veel, herstelt voorspoedig en uiteindelijk vliegt Francis nog twee keer per jaar op en neer.  

‘Maar ik was er op een gegeven moment toch klaar mee en besloot in 2013 om in Nederland te blijven.’ Francis trekt in bij familie in Den Haag en begint daar aan de mbo-opleiding zorg en welzijn. Drie jaar later, inmiddels aan het werk in de ouderenzorg, besluit hij te verhuizen naar Assen. ‘Ik hou van rust’, zegt hij. ‘De grote stad was me te druk.’

Geen inzicht en overzicht

2016 is het jaar dat de geldproblemen zich beginnen op te stapelen. Voor de begrafenis van zijn grootmoeder moet en zal Francis naar Curaçao. Dat betekent dat hij geld moet lenen van vrienden. Voor zijn prothese maakt hij de nodige kosten die niet volledig gedekt worden. Hij loopt achter met het betalen van zijn zorgverzekering. En voor zijn nieuwe leven in Assen heeft hij het nodige op krediet gekocht bij een online warenhuis. Zo ontstaat er een onoverzichtelijke administratie met schulden bij onder andere de bank, de zorgverzekeraar, het online warenhuis en studiefinanciering.  

‘Het had er mee te maken dat ik van een aantal dingen gewoon niet wist hoe ze hier in Nederland nu precies gaan. Verzekeringen en belastingen met name – ik had geen inzicht en geen overzicht.’ Een onregelmatig inkomen als flexwerker in de zorg - Francis werkt nu in de gehandicaptenzorg in en rond Assen - maakt de situatie er ook niet beter op. 

Keuzes maken

‘Ik had veel stress van de situatie. Telkens moest ik keuzes maken. Schulden aflossen of met de trein naar mijn werk in Hoogeveen? Wekelijks trainen met het Nederlandse amputatievoetbalteam bij PSV in Eindhoven – heel belangrijk voor mij. Of het online warenhuis afbetalen? Naar buiten toe liet ik niets merken, maar van binnen vrat het me op.’ 

Net als Francis in 2019 op internet op zoek gaat naar mogelijke schuldhulpverlening, wordt hij gebeld door de gemeente. Hij heeft al drie jaar geen waterschapsbelasting betaald, is het niet eens tijd voor een gesprek? Twee gemeenteambtenaren komen op huisbezoek. Francis’ schulden worden in kaart gebracht – in totaal een kleine 6000 euro. De opties voor hulp komen op tafel.

Zelf regie houden

‘Ik wilde geen bewindvoerder. Ik wil zelf de regie houden. Het is voor mij bijvoorbeeld erg belangrijk dat ik wekelijks kan voetballen. Als je in een saneringstraject zit, krijg je daar geen toestemming voor. Maar dat snapten ze en ze hebben me in contact gebracht met een ondersteuner van de vereniging Humanitas – dat is een landelijke vrijwilligersorganisatie. Die begeleiding ervaar ik als heel fijn. Er wordt echt naar jou gekeken, niet alleen naar de situatie.’ 

Samen met de Humanitas-vrijwilliger vraagt Francis steun aan bij Stichting Pape-fonds, dat mensen in kwetsbare omstandigheden financieel kan helpen. Samen bellen ze ook alle schuldeisers om afbetalingsregelingen te treffen. ‘Als ik een incassobureau bel, kom ik meestal niet verder dan de telefonist. Maar als ik samen met mijn Humanitas-begeleider bel, kom ik bij de persoon die ik nodig heb om afspraken mee te maken.’

Einde in zicht

Inmiddels is de zorgverzekeraar nog over als de laatste partij waarmee Francis een aflossingsafspraak heeft lopen. Het einde van een zorgelijke periode komt in zicht. Hij is nog altijd blij dat de gemeente het afgelopen jaar contact met hem zocht. ‘Ik wist niet dat de gemeente kon helpen. En ik denk niet dat ik ze op internet zou hebben gevonden.’